A Madre do que a bestia
- 147 -

Como ha moller pobre deu sa ovella a guardar a un ovelleiro, e quando ao trosquiar das ovellas vo a vella demandar a sua e o ovelleiro disse que a comera o lobo, chamou Santa Maria de Rocamador, e a ovella braadou u [l]la tia o ovelleiro asconduda e disse: «Ei-me acá, ei-m' acá.»
 
 

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez
ar fez pois ha ovella ela falar ha vez.
 
      Esto fez Santa Maria
 por ha pobre moller
 que a de grado servia
 come quen ben servir quer;
 e porend' ela un dia
 valeu-ll' u lle foi mester
e mostrou y seu miragre, que vos non foi mui rafez.

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez...
 
 Aquesta moller mesqua
 de quanto pud' achegar
 conprou ha ovella
 e foy-a dar a guardar
 a un pegureir' aga;
 e pois ao trosquiar
foi en demandar a lãa pola vender por seu prez.

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez...
 
 Mas o pegureir' astroso
 a ovella ascondeu
 e come cobiiçoso
 diss': «O lobo a comeu.»
 A vella por mentiroso
 o tev' end', e lle creceu
tal coita por ssa ovella que tornou tal come pez.

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez...
 
 E disse: «Ay, Groriosa,
 a mia ovella me dá,
 ca tu end' es poderosa
 de o fazer.» E dalá
 du jazia a astrosa
 ovella diss': «Ey-m' acá.»
E assi Santa Maria aquest' engano desfez.

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez...
 
 E a vella mui festynno
 ssa ovella trosquiou,
 e meteu-ss' ao camo
 e quanto más pod' andou,
 a costas seu veloco;
 a Rocamador chegou,
dizend': «Esto fez a Virgen que sempre teve belmez.»

A Madre do que a bestia de Balaam falar fez...


 
 
 
 
RETOUR