Esta é como Santa Maria ressucitou ao meno
que o judeu matara porque cantava «Gaude Virgo Maria».
A que do bon rey Davi
de seu linnage decende,
nenbra-lle, creed' a mi,
de quen por ela mal prende.
Porend' a Sant' Escritura, | que non mente
nen erra,
nos conta un gran miragre | que fez en
Engraterra
a Virgen Santa Maria, | con que judeus an gran guerra
porque naceu Jesu-Cristo | dela, que os
reprende.
A que do bon rei Davi...
Avia en Engraterra | ha moller menguada,
a que morreu o marido, | con que era casada;
mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada,
e log' a Santa Maria | o offereu porende.
A que do bon rei Davi...
O men' a maravilla | er' apost' e fremoso,
e d' aprender quant' oya | era muit' engoso;
e demais tan ben cantava, | tan manss' e tan saboroso,
que vencia quantos eran | en ssa terr'
e alende.
A que do bon rei Davi...
E o cantar que o moço | mais aposto
dizia,
e de que sse mais pagava | quen quer que
o oya,
era un cantar en que diz: «Gaude Virgo Maria»;
e pois diz mal do judeu, que sobr' aquesto
contende.
A que do bon rei Davi...
Este cantar o meno | atan ben o cantava,
que qualquer que o oya | tan toste o fillava
e por leva-lo consigo | conos outros barallava,
dizend': «Eu dar-ll-ei que jante,
| e demais que merende.»
A que do bon rei Davi...
Sobr' esto diss' o meno: | «Madre,
fe que devedes,
des oge mais vos consello | que o pedir
leixedes,
pois vos dá Santa Maria | por mi quanto vos queredes,
e leixad' ela despenda, | pois que tan
ben despende.»
A que do bon rei Davi...
Depois, un dia de festa, | en que foron
juntados
muitos judeus e crischãos | e que
jogavan dados,
enton cantou o meno; | e foron en mui pagados
todos, senon un judeu que lle quis gran
mal des ende.
A que do bon rei Davi...
No que o moço cantava | o judeu
meteu mentes,
e levó-o a ssa casa, | pois se foron
as gentes;
e deu-lle tal da acha, | que ben atro enos dentes
o fendeu bes assi, ben como quen lenna
fende.
A que do bon rei Davi...
Poi-lo meno lo morto, | o judeu muit' aga
soterró-o na adega, | u sas cubas
tya;
mas deu mui maa noite | a sa madre, a mesqa,
que o andava buscando | e dalend' e daquende.
A que do bon rei Davi...
A coitada por seu fillo | ya muito chorando
e a quantos ela viia, | a todos preguntando
se o viran; o un ome | lle diss'; «Eu o vi ben quando
un judeu o levou sigo, | que os panos revende.»
A que do bon rei Davi...
As gentes, quand' est' oiron, | foron alá
correndo,
e a madre do meno | braadand' e dizendo:
«Di-me que fazes, meu fillo, | ou, que estás atendendo,
que non vees a ta madre, | que ja sa mort'
entende.»
A que do bon rei Davi...
Pois diss': «Ai, Santa Maria, | Sennor,
tu que es porto
u ar[r]iban os coytados, | dá-me
meu fillo morto
ou viv' ou qual quer que seja; | se non, farás-me gran torto,
e direi que mui mal erra | queno teu ben
atende.»
A que do bon rei Davi...
O men' enton da fossa, | en que o soterrara
o judeu, começou logo | en voz alta
e clara
a cantar «Gaude Maria», | que nunca tan ben cantara,
por prazer da Gloriosa, | que seus servos
defende.
A que do bon rei Davi...
Enton tod' aquela gente | que y juntada
era
foron corrend' aa casa | ond' essa voz
vera,
e sacaron o meno | du o judeu o posera
viv' e são, e dizian | todos: Que
ben recende!»
A que do bon rey Davi...
A madr' enton a seu fillo | preguntou que
sentira;
e ele lle contou como | o judeu o ferira,
e que ouvera tal sono | que sempre depois dormira,
ata que Santa Maria | lle disse: «Leva-t'
ende;
A que do bon rey Davi...
Ca muito per ás dormido, | dormidor
te feziste,
e o cantar que dizias | meu ja escaeciste;
mas leva-t' e di-o logo | mellor que nunca dissiste,
assi que achar non possa | null'om' y que
emende.»
A que do bon rey Davi...
Quand' esto diss' o meno, | quantos s'y
acertaron
aos judeus foron logo | e todo-los mataron;
e aquel que o ferira | eno fogo o queimaron,
dizendo: «Quen faz tal feito, | desta
guisa o rende.»
A que do bon rey Davi...
RETOUR |