Por que nos ajamos
- 9 -

Esta é como Santa Maria fez en Sardonay, preto de domas,
que a ssa omagen, que era pintada en ha tavoa,
sse fezesse carne e manass' oyo.
 
 

     Por que nos ajamos
 senpre, noit' e dia,
 dela renenbrança,
 en Domas achamos
 que Santa Maria
 fez gran demostrança.
 
En esta cidade, | que vos ei ja dita,
ouv' y hua dona | de mui santa vida,
mui fazedor d'algu' e | de todo mal quita,
rica e mui nobre | e de ben comprida.
 Mas, por que sabiámos
 como non queria
 do mundo gabança,
 como fez digamos
 h albergaria,
 u fillou morança.

 Por que nos ajamos...
 
E ali morand' e | muito ben fazendo
a toda-las gentes | que per y passavan,
vo y un monge, | segund' eu aprendo,
que pousou con ela, | com' outros pousavan.
 Diss' ela: «Ouçamos
 u tedes via,
 se ides a França.»
 Diss' el: «Mas cuidamos
 dereit' a Suria
 log' ir sen tardança.»

 Por que nos ajamos...
 
Log' enton a dona, | chorando dos ollos,
muito lle rogava | que per y tornasse,
des que el ouvesse | fito-los gollos
ant' o San Sepulcro | e en el beijasse.
 «E mais vos rogamos
 que, sse vos prazia,
 ha semellança
 que dalá vejamos
 da que sempre guia
 os seus sen errança.»

 Por que nos ajamos...
 
Pois que foi o monge | na santa cidade,
u Deus por nos morte | ena cruz prendera,
comprido seu feito, | ren da magestade
non lle veo a mente, | que el prometera;
 mas disse: «Movamos,»
 a sa conpania,
 «que gran demorança
 aqui u estamos
 bõa non seria
 sen aver pitança.»

 Por que nos ajamos...
 
Quand' est' ouve dito, | cuidou-ss' ir sen falla;
mas a voz do ceo | lle disse: «Mesqo,
e como non levas, | asse Deus te valla,
a omagen tigo | e vas teu camo?
 Esto non loamos;
 ca mal ch'estaria
 que, per obridança,
 se a que amamos
 monja non avia
 da Virgen senbrança.»

 Por que nos ajamos...
 
Mantenent' o frade | os que con el yan
leixou ir, e logo | tornou sen tardada
e foi buscar u as | omages vendian,
e comprou end' a, | a mellor pintada.
 Diss' el: «Ben mercamos;
 e quen poderia
 a esta osmança
 põer? E vaamos
 a noss' abadia
 con esta gaança.»

 Por que nos ajamos...
 
E pois que o monge | aquesto feit' ouve,
foi-ss' enton sa vi', a | omagen no so.
E log' y a preto | un leon, u jouve,
achou, que correndo | pera ele vo
 de so us ramos,
 non con felonia,
 mas con omildança;
 por que ben creamos
 que Deus o queria
 guardar, sen dultança.

 Por que nos ajamos...
 
Des quando o monge | do leon foi quito,
que, macar se fora, | non perdera medo
del, a pouca d'ora | un ladron maldito,
que romeus roubava, | diss' aos seus quedo:
 «Por que non matamos
 este, pois desvia?
 Dar-ll-ei con mia lança,
 e o seu partamos,
 logo sen perfia
 todos per iguança.»

 Por que nos ajamos...
 
Quand' est' ouve dito, | quis en el dar salto,
dizendo: «Matemo- | lo ora, irmãos.»
Mas a voz do ceo | lles disse mui d'alto:
«Sandeus, non ponnades | en ele as mãos;
 ca nos lo guardamos
 de malfeitoria
 e de malandança,
 e ben vos mostramos
 que Deus prenderia
 de vos gran vingança.»

 Por que nos ajamos...
 
Pois na majestade | viu tan gran vertude,
o mong' enton disse: | «Como quer que seja,
bõa será esta, | asse Deus m'ajude,
en Costantinoble | na nossa eigreja;
 ca, se a levamos
 allur, bavequia
 e gran malestança
 serán, non erramos.»
 E ao mar s' ya
 con tal acordança.

 Por que nos ajamos...
 
E en ha nave | con outra gran gente
entrou, e gran peça | pelo mar singraron;
mas ha tormenta | vo mantenente,
que do que tragian | muit' en mar deitaron,
 por guarir, osmamos.
 E ele prendia
 con desasperança
 a que aoramos,
 que sigo tragia
 por sa delivrança,

 Por que nos ajamos...
 
Por no mar deita-la. | Que a non deitasse
ha voz lle disse, | ca era peccado,
mas contra o ceo | suso a alçasse,
e o tempo forte | seria quedado.
 Diz: «Prestes estamos.»
 Enton a ergia
 e diz con fiança:
 «A ti graças damos
 que es alegria
 noss' e amparança.»

 Por que nos ajamos...
 
E log' a tormenta | quedou essa ora,
e a nav' a Acre | enton foi tornada;
e con ssa omagen | o monge foi fora
e foi-sse a casa | da dona onrrada.
 Ora retrayamos
 quan grand' arteria
 fez per antollança;
 mas, como penssamos,
 tanto lle valrria
 com' ha garvança,

 Por que nos ajamos...
 
O monge da dona | non foi connoçudo,
onde prazer ouve, | e ir-se quisera;
logo da capela | u era metudo
non viu end' a porta | nen per u vera.
 «Por que non leixamos.»
 contra ssi dizia,
 «e sen demorança,
 esta que conpramos,
 e Deus tiraria
 nos desta balança?»

 Por que nos ajamos...
 
El esto penssando, | viu a port' aberta
e foi aa dona | contar ssa fazenda,
e deu-ll' a omagen, | ond' ela foi certa,
e sobelo altar | a pos por emenda.
 Carne, non dultamos,
 se fez e saya
 dela, mas non rança,
 grossain, e sejamos
 certos que corria
 e corr' avondança.

 Por que nos ajamos...



 
 
 
 

RETOUR